piątek, 13 września 2013

Makeup Milano - czyli kilka słów o kosmetykach KIKO

Miałam co prawda przygotowanego posta o tematyce podróżniczo-urlopowej, ale nie wiem czy kogoś moje wynurzenia na temat Sardynii będą interesowały. Na razie więc napiszę w miarę krótko o powrocie z wakacji. Mieliśmy przesiadkę na lotnisku w Bergamo, a wyglądało to dokładnie tak, że do tej włoskiej miejscowości przylecieliśmy rano, koło godziny 11 a samolot do Katowic odlatywał dopiero o 22, więc czasu dość sporo, żeby wybrać się autobusem do Mediolanu. Oczywiście czasu stanowczo za mało, żeby zwiedzić to potężne, monumentalne miasto, ale powiedzmy, że przynajmniej tyle by liznąć nieco mediolańskiego klimatu miasta-galerii handlowej :-)




Kiedy się wychodzi z metra na stacji Duomo, to przed nami ukazuje się z jednej strony ogromna katedra mediolańska, przepiękna monumentalna, gotycka budowla, a tuż obok mamy świątynię handlu - pasaż w galerii Wiktora Emanuela z najdroższymi sklepami, do których taka Gocha, to nawet nie ma po co wchodzić :) 
Na szczęście okazało się, że w okolicy są produkowane kosmetyki KIKO, w Bergamo właśnie i wielu miejscach można natrafić na piękne, kolorowe salony tej marki. 

Zdjęcie zaczerpnięte z sieci

Moją uwagę przykuły cienie do powiek, bardzo dobrze napigmentowane, dość trwałe, w ładnej gamie kolorystycznej. Ponadto trwała właśnie promocja na tusze do rzęs (3,90 euro z każdy) - marka ma w swojej ofercie aż kilkanaście rodzajów tuszy, w tym dość dużo kolorowych, a także różne udziwnione produkty bazowe i top coaty do rzęs właśnie. Podczas wycieczki do Mediolanu zahaczyłam o sklep KIKO aż dwa razy i powiem szczerze, że przyciągała mnie, poza świetnym wyglądem także cena produktów. Nabyłam dwa cienie do powiek - jeden do nakładania na sucho i mokro, drugi dwukolorowy (dla Eluni :-) ) , lakier do paznokci dla siostry, dwa tusze do rzęs i trójkolorowy róż do policzków. Produkty opakowane w proste, solidne i eleganckie opakowania, całkowicie trafiły w mój gust. Poniżej kilka fotek, a także szybki makijaż przy użyciu jednego cienia i nowego tuszu.











Za wszystkie te produkty dałam, po przeliczeniu na złotówki nie całe 140 zł. Cienie są spore, szczególnie ten w "dziwnym kształcie", ma aż 3 gramy, tusz jak na razie nie rozmazuje się nie kruszy, ładnie wydłuża i podkręca rzęsy, do tego szczoteczka bardzo mi odpowiada. Miałyście do czynienia z tą marką? Lubicie, polecacie?

sobota, 1 czerwca 2013

Makijażowe spotkania u Eli :-)

Możnaby to w zasadzie uznać za kolejny odcinek takiej sobie serii. Oprócz typowo rozrywkowych powodów były też powowdy zawodowe, żeby znów u Eli trochę się pomalować, potrzebny był makijaż-wariacja na temat glam rocka i test nowych błyszczyków.


W każdym razie wyszłam z tej trzyosobowej imprezy pod wielkim wrażeniem, zainspirowana talentem dziewczyn i naładowana pozytywną makijażową inwencją. Do tego Sandra, nie dość, że pięknie maluje, to jeszcze ma dryg do błyskawicznego, kilkusekundowego niemal stylizowania włosów. Może jedynie nasz warsztat fotograficzny jest tu dość słabym ogniwem. Efekty czwartkowego popołudnia w kilku amatorskich kadrach możecie ocenić poniżej.










czwartek, 30 maja 2013

Poślubnie

Zapowiedź moich problemów estetycznych związanych ze ślubem pojawiła sie już w TYM poście. To co wizualnie jest najważniejsze dla młodej pani, czyli suknia, zostało skrojone na miarę, według przedstawionego zdjęcia z dorbnymi zmianami. Zrezygnowałam z obfitego marszczenia boku na rzecz subtelniejszych plisek na muślini pokrywającym spódnicę a także zdecydowałam się na nieco węższą formę litery A. Z moją nieporadnością i brakiem koordynacji ruchowej na prawdę im mniej szmatek wokół nóg, tym lepiej. Za to nieoczekiwanie doszedł element zupełnie nie planowany w postaci welonu. 
Welon narzucił nieco styl fryzury (uczesanej przez siorkę) ale też stał się  bardzo przydatnym elementem kamuflującym nieprzyjemnie niespodzianki na twarzy (a wierzcie mi, było co kamuflować, kółko Kryolanu poszło w ruch).



O kwiaty i dekorację zadbał pan młody, wszystko było perfekcyjne, tak jak to sobie wyobraziłam.


Makijaż wykonałam sobie w odcieniach fioletu, zbliżony do tego, z tym, że kącik wewnętrzny bardziej rozjaśniłam, w zewnętrznym umieściłam wystopniowane kępki rzęs i wydaje mi się, że nawet mocniej podkreśliłam oko. I tutaj mogę poradzić każdej pannie młodej, która decyduje się na samodzielne wykonanie makijażu, żeby się zbytnio nie ograniczać. Malujcie się mocno, bo jak widać na zdjęciach, makijaż ginie. Czyli widać, że nic nie widać :-) Trochę oczywiście przesadzam, osiągnęłam zamierzony efekt.

Na koniec dekoracje stołów:


I jeszcze kilka fotek: 




Z profesjonalnych zdjęć mam na razie te dwa, przyznam się, że jeszcze nie zebraliśmy się na plener... A dopiero po plenerze dostaniemy całość od fotografa. Jakoś nie mogę znaleźć terminu wspólnego dla mnie, męża i pani fotograf. W dodatku nie bardzo chcę powtarzać ślubną stylizację :) ale może potraktuję sprawę bardziej na luzie, w końcu i tak mam nawet inną fryzurę. 

środa, 29 maja 2013

Opowieść o górach, słońcu i mojej głupocie...

We wstępie od razu zapowiadam potworną ilość zdjęć, które zalecam oglądać w powiększeniu, bo uważam, że choć nie są profesjonalne ani artystyczne to i tak warte uwagi. Chcę się z Wami podzielić wrażeniami ze swojej majówki, którą spędziłam z mężem w Tatrach.  Nie wybraliśmy się na nią w pierwszy majowy weekend, tylko nieco później, w połowie miesiąca. 



Od razu zaznaczam, że nie planowaliśmy typowo górskich wędrówek na szlaku, raczej rekreacyjne leniwe zwiedzanie, połączone z objadaniem się, popijaniem alkoholu i kupowaniem pamiątek, stad moja garderoba na ten wypad byla typowo "krupówkowa" - 2 sukienki i para spodni, sandały, i jedne sportowe buty. Szczytem naszych wspinaczkowych wyczynów miało być maksymalnie zdobycie Gubałówki i to najlepiej korzystając z kolejki linowej. 




Dawniej już co nieco w Tatrach przewędrowałam, więc znając tamtejsze realia zawsze śmiałam się ze znajomymi z turystów, którzy na szlaku pojawiają sie sandałkach, japonkach, balerinkach itp, traktując to miejsce jak park w środku miasta.... Ty razem okazałam się niewiele lepiej przygotowana, a wywiało nas w niedziele aż na Morskie oko. Nie byłoby w tym nic wielkiego, bo trasa z Palenicy białczańskiej do najpopularniejszego tatrzańskiego akwenu, poza tym że jest szalenie malownicza, ma stopień trudności zerowy, wiedzie bowiem po asfalcie i można ją pokonywać na przykład konną bryczką.  Fakt, że okrążyliśmy staw, też niczym karkołomnym nie jest, choć część trasy pokryta jeszcze była grubą warstwą śniegu, z lawiny która wiosną musiala zsunąć się do wody.




Wdrapując się na Czarny Staw pod Rysami też widzieliśmy dziewczęta w klapkach i sukienkach. Jedyny czynnik, którego nie wzięłam pod uwagę to SŁOŃCE.  Niby nic się nie dzieje, ani  nie jest przesadnie gorąco, wietrzyk wieje, od wody i gór bije przyjemny chłód, tymczasem promieniowanie słoneczne pali skórę na wiór. A ja oczywiście całkowicie pozbawiona jakiegokolwiek kremu z filtrem, bez makijażu, który od ponad 2 lat prawie nieustannie chronił moją twarz przed wszelkimi zewnętrznymi czynnikami, nie miałam nawet chustki ani żadniej innej szmatki którą mogłabym przykryć nieszczęsną łepetynę. Dopiero w schronisku zakupiłam wielofunkcyjną chustkę-komin. Do tego momentu zdążyłam się już jednak wystarczająco mocno poparzyć, żeby wyglądać jak pomidor. 





Wygląd to jeszcze nic takiego, a na prawdę już tego dnia i kolejnego, w drodze do domu, tylko marzyłam o mocno kryjacym podkładzie... Po upływie kilkunastu godzin od mojego przymusowego opalania zuważyłam ogromną opuchliznę czole - tak jakby skóra po środku czoła stała się o centymetr grubsza. A w godzinach popołudniowych następnego dnia nie bylam już w ogóle zdolna do działania ponieważ leżałam i wymiotowałam do samego wieczora. W nocy musiałam leżeć z okladami z lodu i ogólnie mialam udar słoneczny. Bardzo nieprzyjemna sprawa. Sama sobie to zrobiłam, z własnej glupoty, bo nie dość, że nie zabezpieczyłam się przed slońcem, to jeszcze wypiłam pół piwa, następnego dnia rano ogromną czarną kawę, a po południu supermocną herbatę. A alkohol, kofeina i teina to substancje, które są szczególnie nie bezpieczne przy dużym nasłonecznieniu. Przez własną bezmyślność i zaniedbanie miałam wycięte z życiorysu dwa dni i całkowicie spalone czoło i dekolt, do dziś jeszcze łuszczy mi się skóra w niektórych miejscach, a choć upłynęło od tego czasu niewiele ponad tydzień, to oplenizny też już nie widać. 


I chociaż może ten wpis nie jest typowo makijażowy, to jednak dotyczy tematu urody. Niech będzie dla Was przestrogą, że nie należy bagatelizować słońca w żadnych warunkach, nawet jeśli tak jak ja (kiedyś) uważacie, że słońce Was "nie łapie" albo Wasza skóra jest odporna - nic bardziej mylnego. Dotyczy to wszystkich, a na pewno szczgólnie dziewczyn, które na co dzień się malują. Skóra chroniona podkładem każdego dnia nie posiada własnej warstwy ochronnej. Kiedy okazjonalnie ryzygnujemy z makijażu,  musimy niestety zapewnić naszej skórze szczególną ochronę. 



No i koniec już mojego biadolenia :) Mimo udaru, uważam wycieczkę za szalenie udaną, bardzo spontaniczną i pełną wrażeń. Planujemy z mężem kolejny, tym razem bardziej przemyślany wypad z ukierunkowaniem typowo wędrowniczym. 
Tym czasem rozkoszujcie się ze mną tatrzańskimi widokami.




Dziękuję tym, którzy wytrwali do samego końca tego wpisu. Napiszcie proszę w komentarzach, czy macie ochotę na post typowo ślubno-weselny, bo pewne zapowiedzi już tu na blogu umieściłam, nie wiem jednak czy interesuje was kontynuacja, jak to rzeczywiście wypadło :)



wtorek, 28 maja 2013

Niebiesko-złoto

Dzisiejszy makeup inspirowany moimi paznokciami :)




W zasadzie bardzo prosty makijaż, z użyciem 2 cieni - białego sypkiego w wewnętrznym kąciku oka i niebieskiej satyny w zewnętrznym. Do tego klasyczna czarna kreska, podkreślona od góry złotym akcentem. Niebieski, lazurowy kolor cienia znajdziecie w Inglocie w nowej kolekcji 5 cieni Rainbow. 

No i jeszcze słówko komentarza do mojej grzywy od wczoraj :) Póki co czekam aż włosy przyzwyczają się nowego kształtu fryzury, w końcu przez długie miesiące układałam je raczej w przeciwną stronę...  Nie chcę też nadmiernie męczyć grzywy prostownicą. Macie może jakieś rady w tym temacie?
Pozdrawiam!!

poniedziałek, 27 maja 2013

Powrót :)

Wracam po ponad dwumiesięcznej przerwie spowodowanej między innymi zmianą stanu cywilnego, miejsca zamieszkania i wymiaru czasu pracy :D Makijażu na razie póki co nie dodam, bo wciąż brakuje mi wolnego czasu w jaśniejszej porze dnia, ale za to  mam już swoje miejsce pracy. Poniżej jego ewolucja...


Za to zdołałam popełnić dwa bogate manicure :)



Na koniec jeszcze napiszę, kto skłonił mnie do napisania posta właśnie dziś. Otóż udałam się do fryzjera, a on zapytał mnie, czy to ja właśnie wspomniałam na blogu o wizycie w manufakturze włosa. Faktycznie, coś tam napomknęłam w tym poście. W każdym razie miło mi się zrobiło, że ktoś zagląda na bloga i pożałowalam, że tak go zaniedbałam. Oczywiście fryzurę też zmieniłam. Dlaczego? napiszę w najbliższym czasie.


moje biedne włoski...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...